زبان به عنوان بخشی از ساختار ذهنی و روان شناختی انسان که برای او امکان مقوله بندی جهان و موجودات آن را فراهم می‌سازد و همچنین به عنوان ابزاری کارامد برای ایجاد ارتباط با انسانهای دیگر، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

درواقع سخن گفتن یکی از فعالیتهای طبیعی همه انسانهاست. از آنجا که انجام دادن این فعالیت مبتنی بر پیروی از الگوها و ساختارهای مشخص هر زبان است، می توان از اصولی سخن به میان آورد که در زبان جاری اند و از کنار هم قرار گرفتن این الگوها و ساختارها نظامی شکل می گیرد که دستور زبان نامیده می شود. این کتاب تلاش دارد تصویری از اصول حاکم بر دستور زبان را به خواننده عرضه کند.