نوروزنامه، عنوانِ کتابی است منسوب به فیلسوف، شاعر و ریاضی‌دانِ نامدارِ ایرانی، حکیم عمر خیّام که هیچ گاه آن‌طور که باید مورد توجّه و شناخت قرار نگرفته است. این اثرِ کلاسیک، بخشی از نوشته‌هایی است که از آن با نامِ “رسائلِ” یاد می‌شود و به گونه‎ای که مصحّحِ آن، علی حصوری نوشته‌است، بیش‌تر شکلی یادداشت‌گونه دارد تا رساله‌ای جامع و کامل. خیّام که نام و آوازه‌اش را مدیونِ رباعی‌های خود و اندیشه‌های دیگرگونِ جاری در این ترانه‌هاست، در “نوروزنامه” طرحی دیگر درانداخته است و با دیدگاهی سراسر متفاوت، نه‌تنها به شرحِ چگونگی و پیدایشِ نوروزِ باستانی پرداخته‌است، بلکه از دریچه‌ی فرهنگ و با توسّل به اسطوره‌ها، به شرحِ آیینِ پادشاهانِ ایران و مواردِ دیگری هم‌چون دفین (گنج)، انگشتری، خوید، اسپ، باز، شراب، زر، روی نیکو و از این دست پرداخته است.