خلاصه کتاب:

ایشی گورو به دلیل علاقه و تسلط فوق العاده ای که به مباحث موسیقی دارد در این مجموعه داستان ضمن بیان قصه های خود به نوعی تاریخ موسیقی غرب و چهره های برجسته ی آن را مرور کرده است . نویسنده تلاش می کند با خلق شخصیت هادر قالب داستان کوتاه ، به طرح سوال بپردازد و در این راه به همان سیاق قبلی ، دست ازطنازی و شوخ طبعی هم بر نمی دارد . نویسنده در این داستان ها با همان سلوکی که در « بازمانده روز » داشته ، به روایت می پردازد و این جا البته راویان ، آن قدرها گیج نیستند و این همان رندی خاص ایشی گورو است.

این کتاب پنج داستان با عنوان‌های «خواننده»، «زیرورو بشه دنیا من دوست دارم»، «تپه‌های مالورن»، «شبانه» و «نوازنده‌های ویولن‌سل» را دربردارد. در توضیح پشت جلد آمده است: «زندگی بزرگ‌تر از آن است که فقط عاشق یک نفر باشی. تو از این جا بیرون می‌روی استیو. آدمی مثل تو آدم معروف شدن نیست. مرا ببین. وقتی این باندپیچی‌ها برداشته شود واقعا همان‌طور که بیست سالم بود به نظر می‌رسم؟ نمی‌دانم. از آخرین طلاقم خیلی گذشته. اما در هر صورت می‌خواهم از این جا بروم بیرون و روز از نو ... آمد بالای سرم و زد به شانه‌ام: "هی، تو فقط خسته‌ای، بعد از کمی استراحت خیلی بهتر می‌شوی. گوش کن. بوریس بهترین است. هر دو ما را روبه راه می‌کند. حالا می‌بینی."»