انتشارات مستقل «ترمپ» پرسش‌نامه‌های خود را برای ۱۰۰ نویسنده ارسال کرد و و از آنان خواست تا نویسنده‌ای را که بر آن‌ها تاثیرگذار بوده است معرفی کنند؛ این ۱۰۰ نویسنده نام ۱۴۳ تن را ذکر کردند که تنها ۳۳ تن از آن‌ها را نویسندگان زن تشکیل می‌دادند.

«سارا دیوی‌گوف»، از مدیران ارشد این موسسه انتشاراتی درباره نتایج به دست آمده اظهار کرد: «این نظرسنجی نشان می‌دهد که ما عادت کرده‌ایم تجربیات و آثار برجسته زنان را نادیده انگاریم. من فکر می‌کردم که نگاه مردانه بر صنعت نشر حکم‌فرما است اما نتیجه به‌دست آمده از این نظرسنجی بدتر از آن چیزی است که تا این زمان تصور می‌کردم.»

نتایج این پرسش‌نامه بار دیگر تاکیدی بود بر این که صنعت نشر در انگلستان هم‌چنان مردسالارانه است. پیش از این نیز «نیکولا گریفیث» نویسنده انگلیسی – امریکایی که خود جوایز ادبی متعددی چون «جایزه نبولا»، «جیمز تیپری»، «جایزه جهان فانتزی» و ۶ جایزه از «جایزه ادبی لامبدا» را از آن خود کرده است، در تحقیقاتی، برندگان «پولیتزر»، «من بوکر»، «جایزه ملی کتاب»، «جایزه ملی حلقه منتقدان» و «جایزه هوگو و نیوبری» را از منظر جنسیت برندگان و قهرمانان داستان‌ها مورد بررسی و کاوش قرار داده و دریافته بود که به عنوان مثال در جایزه ادبی «پولیتزر» از هر ۱۵ کتاب برنده جایزه، هیچ کتابی که با محوریت زاویه دید یک زن یا دختر نگاشته شده باشد وجود ندارد.

در اقدامی دیگر نشریه «گاردین» مطلبی را به نقل «کامیلا ناهید شمسی»، رمان‌نویس معاصر پاکستانی مبنی بر انتشار فقط کتاب‌های زنان در سال ۲۰۱۸ منتشر کرد؛ مطلبی جنجالی که تا کنون حداقل از سوی یک ناشر مورد موافقت ضمنی قرار گرفته و بحث‌های زیادی را موجب شد.

در واکنش به این اظهارنظر جنجالی، سایت «کانورسیشن» در مقاله‌ای به بررسی وجوه مختلف این پیشنهاد پرداخت. «کانورسیشن» نوشت: «مطلب جنجالی «شمسی» درباره نشر فقط کتاب‌های زنان نویسنده در یک سال، بازتاب گسترده‌ای داشته است اما، در ورای همه این چیزها اگر زنان کتاب‌های بیشماری  درباره مردان تولید کنند چه اتفاقی می‌افتد؟ ما در همان باتلاق تفکری که هم‌اکنون در آن گرفتاریم باقی خواهیم ماند. این کافی نیست که آثار زنان را منتشر کنیم، لازم است که بیشتر بر بیان داستان‌های زنان متمرکز شویم.».
منبع: ایبنا