اینیاتسیو سیلونه مکتب دیکتاتورها را در سال ۱۹۳۸، همزمان با نان و شراب، نوشت. ترجمه‌ی آلمانی این رمان در ۱۹۳۸ در زوریخ منتشر شد، اما نسخه‌ی ایتالیایی آن بیست‌وچهار سال بعد، یعنی سال ۱۹۶۲، انتشار یافت. این رمانِ استعاری داستان دو امریکایی مشکوک است؛ یک جوجه‌دیکتاتور و دیگری مشاور ایدئولوژیک او. این دو برای آموختن شگردها و رموز دیکتاتوری به اروپا، سرزمینی که در زمینه‌ی دیکتاتوری تجربه‌هایی غنی دارد، سفر کرده‌اند. در سفر خود با یک تبعیدی ایتالیایی آشنا می‌شوند که عمر خود را در راه مبارزه با دیکتاتوری گذرانده است. گفت‌وگوی سه‌نفره‌ی طنزآمیزی میان این دو امریکایی و تومازو در می‌گیرد. رشته‌ی این گفت‌وگو در دست تومازو است که بی‌شک خودِ سیلونه است. این واقعیت به گفته‌های تومازو اعتباری قابل ملاحظه می‌بخشد، زیرا برآمده از تجربه‌های عملی سیلونه در راه مبارزه با دیکتاتوری است.