به باور من، در نقد پروست رخداد شگفت سال‌هاي اخير اين نيست که ما درباره پروست نوشته‌ايم يا مي‌نويسيم، بلکه به جرات مي‌توانم بگويم که پروست خود به نوشتن ادامه داده است. کشف انبوهي از پيش-متن‌ها و فرا-متن‌ها، جست و جوي زمان از دست رفته را که تا پيش از اين جداي از ساير متون مي‌خواندند، گشوده تر کرده است. منظورم صرفا گشودگي در پايان اثر نيست، به اين که هميشه وقوف داشته‌ايم، که يعني دوري بودن اثر از پايان توام با وقفه ممانعت مي‌کند، بلکه گشودگي در آغاز نيز مد نظر است، که يعني گذشته از پايان نيافتن، هيچ وقت شروع هم نمي‌شود، آخر، پروست حالا حالاها با اين کتاب کار دارد. و از اين بابت، او همچنان به کار مشغول است. ما هنوز همه متن پروست را در اختيار نداريم. تا وقتي تمام متن را در اختيار نداريم، هرچه تا به حال گفته‌ايم بي اعتبار است. هم ما و هم خود او، چه خوش اقباليم که هيچ وقت تمام متن را در اختيار نداريم.
ژرژا ژنت