نزد امامیه ، عقل یکی از ادله احکام شرعی به شمار می‌رود. در علم اصول ، از دو جهت در این باره بحث می‌شود: ۱. اینکه آیا عقل حجت است؟ بدین معنا که هر گاه عقل، دریافت که فلان کار از نظر شارع حسن است یا انجام دادن آن واجب است، آیا با این حکم عقل، حکم شرع ثابت می‌شود؟ این بحث، مربوط به مباحث حجت است.
۲. اینکه آیا عقل می‌تواند به هر طریقی که باشد بفهمد که فلان کار، از نظر شارع ، نیکو است یا انجام دادن آن لازم است یا نمی‌تواند و اگر می‌تواند، موارد آن کدام است؟ این بحث، ملازمات عقلی خوانده می‌شود که در این بخش، به آن پرداخته می‌شود. مؤلف، پیش از پرداختن به اصل مطلب، اقسام دلیل عقلی و علت نام گذاری این مباحث به ملازمات عقلی را بیان کرده، سپس به بحث پیرامون مستقلات عقلی و غیر مستقلات عقلی می‌پردازد.
و.....