اسطوره سيزيف پژوهشي فلسفي است که آلبرکامو، نويسنده و انديشمند فرانسوي، در 1942 منتشر کرد. رمان مشهور او، بيگانه، نيز در همين سال انتشار يافت.
اين دو اثر، از نظر درون مايه، بسيار به يکديگر نزديکند هر چند شکلي متفاوت دارند، يکي جستار است و ديگري رمان. کامو سپس در سال 1951 با نوشتن عصيانگر به اين مبحث گسترش بيشتري داد و آن را کامل کرد. به نظر او، عصيان از آن رو که خرد آدمي را به ستيز با پوچي وا مي دارد، بدان بعدي واقعي مي‌بخشد و بنابراين، مي‌تواند راه‌حلي براي پوچي باشد. کامو در جايي، درباره‌ي مجموعه‌ي آثار خود و انديشه‌اي که در آن‌ها دنبال کرده است، چنين توضيح مي‌دهد : نخست مي‌خواستم انکار را بيان کنم و آن را در سه قالب نشان دادم. به صورت رمان : بيگانه،
به شکل نمايشنامه : کاليگولا و سوء تفاهم، و در قالب ايدئولوژي : سيزيف. همچنين براي انديشه‌ي ايجابي، سه قالب در نظر گرفتم. رمان : طاعون، نمايشنامه : شهر بندان و راستان، ايدئولوژي : عصيانگر. دسته‌ي سومي را نيز با درون مايه‌ي «عشق » پيش بيني کرده بودم.
سخن کامو، چه در بيگانه و چه در اسطوره‌ي سيزيف، اين است که: پوچي در اصل، چيزي جز جدايي نيست و آن نه از وجود آدمي سرچشمه مي‌گيرد و نه از جهان. پوچي زاده‌ي برخورد اين دو با هم است.
