در اوایل شکل‌گیری مدیریت به‌صورت حرفه‌ای که به حدود یک قرن پیش بازمی‌گردد، سرمایه‌های فیزیکی و مادی به‌عنوان مولفه کلیدی موفقیت سازمان‌ها شناخته و در نظر گرفته می‌شدند و به تبع آن تمامی سعی و تلاش مدیران در دستیابی به منابع فیزیکی ارزان و پایدار برای تحقق اهداف معطوف بود. با گذشت زمان، انسان از حیث تامین نیازهای روحی و روانی با هدف دستیابی به بهره‌وری و سودآوری نیز مورد توجه قرار گرفت. لکن در دوره معاصر وجود سرمایه‌های انسانی و به تعبیر دیگر کارکنان دانشی که در زمره دارایی‌های نامشهود سازمان طبقه‌بندی می‌شوند، به‌عنوان علت تامه موفقیت سازمان‌ها، جایگاه خود را جلوه‌گر کرد.
باوجود پذیرش این اهمیت باید اذعان کرد که هنوز تلاش‌ها برای تعیین ارزش دارایی‌های نامشهود سازمان و شناسایی نقش آن در خلق ارزش، کافی و اقناع‌کننده نیست. بر این اساس کتاب مدیریت سرمایه‌های و دارایی‌های نامشهود سازمان نوشته دکتر غلامعلی طبرسا و دکتر آرمان احمدی زاد با هدف پر کردن این خلا ولو با تاثیر اندک، توجه به نقش دارایی‌های نامشهود و چگونگی احتساب ظرفیت‌های این دارایی را در قالب مدل‌ها، یافته‌ها و شاخص‌های سنجش هدف قرار داده و امید است که با تلاش‌های علمی، اندیشیدن در حوزه سازمان و مدیریت غنی‌تر شود.
در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: امروزه سرمایه‌ها و دارایی‌های نامشهود علاوه بر سرمایه‌های فکری، مدیریت دانش، علم و غیره در برگیرنده مفاهیمی چون خلاقیت و نوآوری نیز است. در گذشته ثبات و پایداری به‌صورت هنجار درآمده بود و تغییر به‌صورت تدریجی انجام می‌شد، اما امروزه تغییرات سازمانی ماهیتی سریع و برق‌آسا دارد.
