فصول الحكم" كتابی است به زبان عربی، در بیان حكمت ذوقی صوفیه، تالیف "محیی الدین ابن عربی". این كتاب شامل اصول عرفان و تعالیم وی در وحدت وجود است. ابن عربی این كتاب را به دنبال خوابی كه دیده، در سال 627 هـ . ق تالیف كرده است. وی مدعی بود كه پیامبر (ص) درخواب بر وی املا كرده است. فصول الحكم 27 فصل دارد و هر فصل منسوب به یكی از پیامبران چون آدم، شیث، نوح، ابراهیم و دیگران می‌باشد. این كتاب از بهترین آثار ابن عربی است و در تصوف و در عقاید و آرای صوفیه‌ی بعد از او تاثیر بسیاری داشته است. ابن عربی در این كتاب از قرآن، حدیث و كلام، حكمت مشایی و اشراق و نیز از مصطلحات قدمای صوفیه استفاده كرده است. كتاب پیش رو یكی از شرح‌های فصوص الحكم است كه توسط داوود بن محمود بن محمد قیصری رومی نوشته شده است.گردآورنده در این كتاب، نخست بسیاری از شرح‌های مربوط به فصوص الحكم را معرفی و نقد می‌كند و در ادامه برای مقابله و تصحیح شرح قیصری چند نسخه‌ی معتبر دیگر را نیز معرفی می‌كند. وی سپس به متن عربی شرح قیصری می‌پردازد."